Naast het bedje van Levi ligt een schriftje. Voorop staat geschreven: Het dagboekje van Levi.

De zuster heeft er een foto van Levi onder geplakt. Geen mooie foto, het is een foto van Levi in het ziekenhuisbedje. Dit zijn niet de foto's die ik wil zien van hem, deze foto's wil ik niet delen. Toch geeft de zuster het advies om wel foto's te blijven maken. Dit is goed voor de verwerking. 

Er is een stukje geschreven. Ik lees het volgende:

"Hey Kanjer,

Tjonge Levi, met grote spoed ben je vanmiddag bij ons binnengekomen. Oma heeft jou thuis in het bedje gevonden. Daarna ben je gereanimeerd en toen jouw hartje weer zelf klopte ben je met sirenes in de ambulance naar ons toe gereden. Je hebt een buisje in je luchtwegen waarmee we jou beademen. We helpen je longen hier een beetje mee. Je hebt een sonde die via je neus naar je maag gaat. Lucht kan zo ontsnappen en later kunnen we je er voeding op geven. In je hals zit een infuus daar krijg je nu vocht door. Eten lukt nu nog even niet en mag ook nog even niet. Je hebt ook een blaaskatheter gekregen. Elke druppel die jij plast zien we meteen. In je lies zit een lijntje in je slagader. Zo kunnen  wij je bloeddruk continu op de monitor zien, hieruit kunnen we steeds lab afnames doen dan hoeven wij je niet steeds te prikken. Op je hoofd, hals en borst zijn stickers geplakt zo kunnen we informatie krijgen over je hersenactiviteit. Al deze draden, meters en getallen geven ons informatie over hoe het met jou gaat. Papa en mama vertelde ons dat jij altijd bezig bent en beweegt. Je wilt heel snel alles leren en als het niet lukt kun jij best een keer op zetten. Toch kijken we er naar uit om jou zo weer te zien reageren. Sinds 17:00 word je wakkerder, je beweegt met je handjes en voetjes en heel af en toe doe jij je ogen open. Er is vandaag veel gebeurd, er zijn veel mensen langs geweest. Er zijn röntgenfoto's gemaakt van je borstkas (longen) en buik. Er zijn echo's gemaakt van je hart, buik en hoofd. Alles om te kijken of iets kunnen vinden waardoor dit is gekomen. We willen graag zoeken naar een oorzaak. Want dan kunnen we misschien voorkomen dat het nog een keer gebeurd. Of komen we erachter dat dit "domme pech" is...

Het worden spannende dagen. Papa en mama zijn dichtbij jou. Iedereen denkt aan jou en bid voor jou. Laat ze maar zien wat voor kracht jij hebt. Op de foto lig jij in een speciaal pak. Dat koelt je lichaam af. Je lijf moet iets koeler blijven dan normaal om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk schade ontstaat. 

Tot snel kerel!"

Het is fijn om dit te lezen. Alles gaat in een waas voorbij en we krijgen lang niet alles mee. We lezen het terug en hopen en bidden dat Levi dit ooit zelf zal kunnen terug lezen!