Vandaag zullen we definitief afscheid moeten nemen van Levi. Nog een paar uur en dan is het zover. Ik kijk naar Levi en zie zijn vermoeide lichaampje. Nog zo klein. Hij is zo ziek. Ik vraag me af wat hij allemaal meekrijgt. Zou hij al in de Hemel zijn? Zijn hersens doen het niet meer, hij is eigenlijk niet meer bij ons. Maar hij kan toch ook niet nergens zijn? Er zijn zoveel vragen die ik heb.  

Ik wil dat hij gelukkig is. Je wilt je kind alles kunnen geven wat hij nodig heeft. Ik wil hem bij me houden voor altijd. Maar ik weet dat ik moet gaan loslaten. Over een paar uur al. Hoe moet ik dat toch gaan doen?!

Onze ouders zijn er al. Ze zijn vanmorgen heel vroeg in de ochtend al naar het ziekenhuis gereden. Ook Tiem zijn broer komt. Hij is net opgehaald op het vliegveld. We hebben hem al lang niet gezien. Hij heeft Levi nog nooit ontmoet. En nu voor het eerst. Maar dit is niet de Levi die wij kennen. Hij had Levi niet hier moeten ontmoeten. We hadden het allemaal zo anders bedacht...

Het is bijna 11:00 uur. En hoe dichter we bij dat tijdstip komen hoe meer rust wij krijgen. We voelen ons sterk. We voelen dat het goed is. Levi mag naar Jezus toe! De pijn en het verdriet is er ook maar we ervaren nu een bepaalde kracht die we beiden nog nooit hebben gevoeld.

We zitten op het bed. Naast elkaar en in onze armen ligt Levi. Hij ligt tussen ons in. Tegen ons hart aangedrukt. Op de achtergrond staat muziek aan. Twee nummers die we van te voren al hebben uitgekozen: 'Een toekomst vol van hoop' en 'Bid met Mij'. Ze staan op repeat.  De arts haalt de ademhalingsbuis weg. We zien zijn prachtige gezichtje eindelijk weer goed. Hij ziet er rustig uit. We zingen met de liederen mee. Levi haalt nog een paar keer adem en dan is het stil. We kijken elkaar aan, we glimlachen naar elkaar en we weten dat het echt goed is. Levi is in de hemel en we gaan hem ooit weer zien!

We blijven nog even zo zitten, ons gezin. Levi zal er altijd bij horen. Dan haalt de arts onze ouders op. Die komen binnen en komen bij ons staan. We houden elkaar vast. En dan opeens begrijp ik God zo goed! Ik snap dat hij Levi bij zich wil hebben. Het is een heel bijzonder kindje, ons kindje, onze verbinder. Onze kleine lieve dappere Levi!